Als de avond valt blijkt dat de omvormer niet gebruikt kan worden. We gaan dus gewoon naar huis, de volgende ochtend naar onze campergarage en dan blijkt dat eea komt door de nieuwe acculader die je, als je niet aan de walstroom zit, uit moet schakelen. Dus gaan we gewoon, met ook de 2e gasfles gevuld, vrolijk, volgens plan, richting Leiden. We bezoeken eerst Oudewater, daar wilden we al langer een keer heen een nu doen we dat, Na een adembenemende reis door deze heel oude stad met heel smalle wegen vinden we een goede parkeerplak en gaan van het moois genieten.

04-09-2020

Hier eten we een uitstekende lunch. Na de lunch wandelen we nog wat door Oudewater en gaan dan naar Leiden

De huizen in Oudewater zijn oud, tot 600 jaar toe, de Ford model a cabriolet, Bouwjaar 1931, is verhoudingsgewijs dus mooi op z'n plaats.

05-09-2020, we zijn in Leiden om de verjaardag van onze dochter te vieren. Die heeft als uitje een sloep gehuurd waarmee we met elkaar, dochter en partner, onze zoon en wij 2'en een paar uur rondvaren en Leiden vanaf de flinke hoeveelheid kanalen en grachten bekijken. Leiden heeft veel te bieden, mooie panden, universiteitsgebouwen, veel groen en dus veel water. Dit is de overkant van het vertrekpunt.                 Dochter, zoon en Christine

Een paar uur varen levert gelegenheid genoeg op om portretten te maken, Dochter, zoon en schoonzoon.

Overal liggen schepen aan de kade. Er zijn wachtlijsten voor plekken in Leiden.

Oorspronkelijk was dit het Havenkantoor, gebouwd in de Amsterdamse stijl. 

De Leidse sterrenwacht.

Het kruithuisje, ongetwijfeld voorzien van dikke muren

Een van de vele bruggen die we passeerden. Van dit type brug zijn er meerdere,  de verbinden alle singelpark onderdelen met elkaar.

Wij zijn alvast uitgestapt, de boot meert aan op de plaats van vertrek.

Groepsfoto gemaakt door Richard.

07-09-2020 We staan in Hofgeismar, we hebben daar met de Mercedes ook een keer gestaan, toen volgden we de Märchen Strasse. Het is een klein stadje, niet echt bijzonder, maar met een aangename, gratis CP en echt aan de rand van de altstadt.

Een veel voorkomend type kerktoren, maar de scheve top is wel ongewoon.

Duitsers zijn zuinig op hun erfgoed, na WO II werd heel veel herbouwd, maar ook nu wordt de oude bouwkunst met bijbehorend vakmanschap in ere gehouden.

Hier wordt een reusachtig vakwerkhuis gerestaureerd. Ik schat dat het ongeveer 15 bij 22 mtr grond beslaat, een dikke 300 2mtr dus.

Het dak lijkt helemaal van nieuwe spanten te zijn/worden voorzien. De timmerman hangt net zijn hamer aan z'n riem.

Het plein achter het huis wordt óók gerenoveerd. Hier maken twee straatmakers 2.0 een set stenen pas voor een stukje plein. De stenen zijn, naar schatting 20x20x40. Betonnen stenen met een getinte bovenlaag zoals je op de achtergrond ziet liggen.

Op maandagmiddag is het vrij stil, nu even zelfs alleen een bronzen hond

Onze  buurman op de CP overdenkt de dag tot nu toe, of zo.

08-09-2020, we gaan naar Mosbach, een dorp met een CP aan de rand van een onderdeel van het Thüringer woud, het grootste aaneengesloten bos van west europa, waar je heerlijk kunt wandelen en waar je vanuit de camper in de schemer herten kunt zien grazen. Volgens de info zijn er maar 2 plekken, dus we hopen een plek te vinden. Onderweg stoppen we voor een broodje in Eschwege, we hadden samen aan één baquette wel genoeg gehad. Onderweg kwamen we weer een van deze herdenkingsborden tegen. Hier steken we de grens van Thüringen naar Bayern over

Mosbach, het uitzicht vanuit de camper als de zon onder gaat, voor de herten is het voor mijn camera te donker.

De lucht is helder en wolkenloos, aan de hemel staan Jupiter en Saturnus, niet echt scherp maar leuk om te zien

We staan 2 nachten in Mosbach, dus die we besteden we aan genieten. Ik ga wandelen en mag deze prachtige zwaluwen op de foto zetten. Het leuke vind ik is dat het  een komen en gaan is dus dat er veel zwaluwhoudingen te zien zijn.

Veel grote vliegende rovers, deze is niet echt goed te zien, maar hij of zij was de moeite waard om te bekijken. Veel koeien zijn er ook.

We besluiten een deel van een wandelroute in het bos te gaan lopen. Het is een prachtig en behoorlijk ruig bos, maar het pad is redelijk goed begaanbaar. We moeten fors klimmen, dat zijn we niet gewend en dus is dat pittig.

Ik denk verder niet dat de eigenaar van deze opgehangen sleutels ooit nog terug komt, En ook hier hangen hoog in de naaldbomen verse/jonge dennenappels naast  ouderen soortgenoten. De zon maakt de van goud. 

10-09-2020. We zijn vroeg wakker en gaan naar Coburg, een grote stad met een gratis CP (grote mixed parking) die echt op 5 minuten lopen van het oude centrum is. Berg en dal gaan we door het mooie landschap, geregeld worden we door motoren ingehaald. In Thermar willen we koffie drinken en gebruik maken van het sanistation op de plaatselijke CP. Dat laatste lukt prima, maar koffie in Themar is er niet bij. Het enige hotel-restaurant gaat pas om 5 uur open. We kopen er wel  lekker brood en zetten dus zelf maar koffie. Leve de camper.

Het landschap.

Coburg heeft een mooi oud hart, een oude poort, een  mooi marktplein helaas volgezet met kramen,  met prachtige oude architectuur uit verschillende tijden en, iets verder op het paleis van de hertogen van Saksen Coburg. De Belgische koninklijke familie is van die adelijke firma en de bekendste historische figuur van die familie in de 19e eeuw. is Prince Albert, echtgenoot van Queen Victioria.

Het paleis, 

De directe omgeving van het paleis is grotendeel intact gebleven. Zeer de moeite waard wat mij betreft.

In deze kerk, ook direct naast het paleis gelegen werd, zo vertelt het bord, de eerste Duitse volksvergadering in 1860 gehouden. Duitsland is dan nog geen eenheidsstaat, Bismarck moest zijn werk nog doen.

Naast het oude centrum zijn er nog een paar straten met mooi ouds, maar verder is het gewoon een moderne stad met veel lelijks in het centrum. Het pand rechts is nu het kantoor van een belastingadviseur. de straat rechts is een winkelstraat die een soort van b categorie winkels huisvest.

11-09-2020. Geschiedenis is heel erg bepalend voor het nu, en in de recente geschiedenis is Duitsland dan een hoofdrolspeler. We zijn niet ver van Neurenberg. Daar bevindt zich het hart van het Nazigedachtengoed zou je kunnen zeggen. Daar stond/staat het Reichsparteitagsgelände. Het megalomane theater waarin Hitler zijn gore praat aan de man wist te brengen en waarvan Lenie Riefenstahl de propagandafilm Triumph des Willens schoot. We rijden daar eerst heen en gaan dan later naar een CP in Riederburg.

Neurenberg, Nürnberg in het Duits is nu een doodgewone Duitse stad met oud en nieuw bouwwerk

Het Reichsparteitagsgelände. is nu een rommelige nauwelijks onderhouden historisch monument. Er binnen is een museum over de nazigeschiedenis gebouwd.

Links een schets van hoe het had moeten worden, de oorlog maakte dat onmogelijk, rechts staan een paar roodmarmeren zuilen die het dak 60 mtr hoog hadden moeten dragen

Dit is het buiten zichtbare deel van het museum, het is de punt van de constructie, een grote glassplinter, die het museum vormt. Een duidelijk symbool.

Dit is de zijkant, ik weet niet of dat origineel zo gebouwd is. En dan verlaten we Neurenberg.

12-09-2020, We staan in Riederburg  op een CP met plek voor 50 campers of zo. Het stadje heeft een hoog kitschgehalte qua altstadt met extreem in pasteltinten geschilderde 'oude' huizen. Buitengewoon veel toeristen terwijl er weinig origineels te zien is. Riederburg. ligt aan het Main-Donau kanaal, een belangrijke waterweg dus.

Hier de kerk met een pinocioachtig onderdeel ervoor, ernaast een zonnebrileisend mintkleurig pand.

13-09-2020 We rijden naar Regensburg, een mooie stad, een van de weinige steden die niet in WOll kapot gebombardeerd is. We gaan vroeg, we willen de stad bekijken voor die volloopt met bezoekers. Iets over tien hebben we een plek voor de camper gevonden en gaan we de stad in voor moois, koffie en lekkers. Tegen 11 uur, we hebben de koffie met lekkers op, begint het drukker te worden. We lopen nog ongeveer een uur en dan is het zo druk dat we het voor gezien houden. Letterlijk en figuurlijk.

Het oude stadhuis, veel wachters voor de toeristeninfo, mondjesmaat mogen die naar binnen.

De ene mooie straat na de andere, toch rijden er auto's, op borden staat wie er wel en wie niet in mogen. 

Dan zijn we bij de Donau, mooi maar niet blauw, wel druk. Het bouwen aan de stenen brug begon al in 1100 zoveel

De poort naar de stad

En hier rijden we de stad weer uit.

In Cham eten we een pizza'tje, de toren waarop de ooievaar z'n nest heeft is al bijna 700 jaar oud. Deze gevel lijkt een beetje raar, toch is er niks mis mee.

Lokale folklore op het marktplein, allerlei ambachten en deelnemende steden en dorpen hebben een plekje in de meiboom gekregen.

14-09-2020 We staan 'laat', half negen op en gaan rond 10 uur op weg. Het landschap zo aan de oostelijke grens van Bayern is en blijft prachtig.

Als we trek in koffie krijgen vinden we geen leuk plekje om daar even voor te stoppen. Als we op onze route Flossenbürg binnenrijden zien we dat daar een concentratiekamp was in WOII. Uiteraard gaan we daar heen. Uiteraard omdat wij vinden dat je het domweg niet kunt maken zoiets gruwelijks terzijde te schuiven omdat  je dat 'niet uitkomt' . Het KZ, de Duitse afkorting van een concentratiekamp , was betrekkelijk klein van omvang. Hieronder het imponerende SS hoofdgebouw waar de administratie was gevestigd. Dat daar net iemand in het zwart rondloopt is natuurlijk toeval . De gevangenen werden ingezet in een steengroeve waar ze graniet moesten delven onder barbaarse omstandigheden. Later werden er ook vliegtuigonderdelen gemaakt.

Voor meer informatie:(https://nl.wikipedia.org/wiki/Flossenb%C3%BCrg_(concentratiekamp))

Achter het gebouw bevindt zich wat over is van het kamp. Voor het gebouw, voorbij de parkeerplaats staat oa. een getränkenmarkt. een drankwinkel dus. Pas 50 jaar na de oorlog is er iets aan de herdenking en behoud van het kamp gedaan. In de tussentijd is van een aantal van de gebouwen 'gewoon' commercieel gebruik gemaakt.

Dwars door het kamp loopt gewoon een openbare weg,  Op een deel van wat kamp was is een woonwijk gebouwd, Omdat het kamp 50 jaar gewoon gebruikt is snap ik het ergens wel, tegelijk vraag ik me af wie in een wijk wil wonen (met uitzicht) op een concentratiekamp waar in 6 jaar tijd 30.000 mensen vermoord zijn. 

De kampkeuken met daarachter de woonwijk, een van de 4 wachttorens, nu verborgen achter bomen 

Ook hier werden de vermoorde gevangenen gecremeerd. Het kleine gebouw is het crematorium. Links op de foto staat een piramide, een as-piramide.

Op het terrein is een groot aantal begraafplekken gemarkeerd. Rechts een ereveld.

Bizar waarom juist dit lettertype op de kleine grafstenen gebruikt is,

Dit zijn de overblijfselen van de strafafdeling, de gevangenis binnen de gevangenis.

Omdat we altijd behoorlijk onder de indruk zijn van een bezoek aan de hel op aarde gaan we eerst verder voor we stoppen voor koffie en de lunch, daar is het inmiddels wel tijd voor. We stoppen ergens onderweg, maken koffie en eten de overgebleven pannenkoeken van gisteravond op.

Daarna vervolgen we onze trip op de wat rustiger wegen, doen boodschappen en gaan naar een prima CP,  We staan in Thierstein, mooi klein dorp met uitzicht 0p het Bayerse landschap en met bezoek van een mooi vogeltje. een zwarte roodstaart.

15-09-2020 We besluiten nog een dag en nacht in Thierstein te blijven. Rustig aan genieten van het moois. We zijn vroeg wakker en na het ontbijt ga ik een stuk wandelen. Thierstein is een boerendorp, de achtertuin met kippen en fruitbomen hoort daarbij. Als ik het dorp uit ben zet ik de kerk en de burgtoren samen op de foto.

Duitsland is rijk bezaait met windmolen parken. Hier zie ik iets wat ik nog niet eerder gezien heb. Onderhoud aan een wiek vanuit  een  aan de mast hangende gondel.

De wiek gaat  als een zwaard door de gondel heen zodat er aan alle kanten aan gewerkt kan worden

Wat dichterbij ziet het er behoorlijk spectaculair uit. De gondel wordt veilig op afstand van de mast gehouden en wordt (naar ik aanneem) met kabels zowel naar boven als naar beneden omhoog en omlaag verplaatst. 

De meeste akkers zijn al leeg, maar het veld papavers staat nog op het binnen halen van de oogst te wachten

Terug op de CP zijn de zwarte roodstaarten nog druk aan het heen en weer vliegen voor de deur.

Ook voor de deur, lijsterbessen in overvloed.

Aan het eind van de middag wandelen we naar het dorp, een paar minuten lopen maar. een boerendorp zoals gezegd, een stinkende koeienstal ie zo ongeveer het eerste dat we tegen komen. Maar verder is het een prachtig dorp met veel mooie en goed onderhouden oude huizen.

In dit gigantische pand woont één oude dame. Die dame zit even later op een bankje achter de ingang, haar hulp of verzorgster vertelt ons dat het pand van die dame is en dat zij er alleen in woont.  Alle vensters hebben fakegordijnen en in alle vensterbanken staan nepbloemen en een pop zodat het bewoond lijkt. Later zien we op een meldingen bord een ontwerp  van een architect om het pand te aanpassen. De restauratie van de leeuw is niet echt goed gelukt.

De oude burcht is een ruïne, de toren wordt blijkbaar in tact gehouden.

Mooie oude huizen zoals gezegd, het laatste huis heeft echter ipv hout licht metalen 'planken'. Het huis rechts is wellicht oud, maar de gevel is betegeld met hypermoderne kunststoffen tegels waarop een soort steenachtige korrels zitten die het reliëf geven. Oud, maar zeker niet ouderwets dus.

Hoog in een boom zit een jonge roofvogel, dat kon ik aan de staart zien toen het beest wegvloog.

16-09-2020 We hebben een route gekozen die ons ten oosten van Leipzig naar het noorden zal brengen. De plaats waar we willen gaan staan bevalt niet erg en dan besluiten we maar naar Colditz te rijden., we zijn daar toch in de buurt. Daar  is in ieder geval een beroemd kasteel te bekijken.

Zonder het te weten gaan we in Greiz koffie drinken, 2 jaar terug zijn we daar ook geweest.

Een paar mooie straten

Colditz is beroemd geworden door de Engelse TV serie over de krijgsgevangenen die daar, omdat ze overal wisten te ontsnappen werden opgesloten. Maar ook daar wisten mensen weg te komen.

Colditz is een reusachtig én prachtig kasteel

De toegangspoort naar het binnenplein. D aar is een plaquette aan de muur gemaakt. Die herdenkt de antifascsistische politieke gevangen die direct na de machtsovername van de Nazis in Colditz werden opgesloten waarna ze naar concentratiekampen werden gedeporteerd.

Tegenwoordig is Coldiz een muziekschool en een jeugdherberg + een museum over de Nazi-periode 

Als ik naar het centrum van Coldiz loop staat daar een auto van een vrij onbekend merk waarvan ik het bestaan wel kende, maar waarvan ik nog nooit een auto gezien had. Deze schoonheid is een 2 sitter EMW.  Eisenacher Motor Werke.

Deze auto heeft denk ik het mooiste embleem van in ieder geval alle Duitse auto's,  

17-09-2020 We zijn vroeg wakker en zijn dus ook redelijk vroeg op weg. De route gaat in noordelijke richting waarbij we in elk geval de echt grote steden als Leipzig en Halle vermijden. Dat lukt vrij goed al rijden we af en toe dicht langs de chemische industrie. 

Vrijwel vierkante fabrieksschoorstenen, die kende ik nog niet. 

Na ongeveer 1,5 uur zoeken hebben we zin in koffie. We stoppen in een stadje, maar helaas. De horeca is miserabel in de kleine steden in dit deel van Duitsland. Als we een parkeerplaats zien rijden we er op om dan gewoon lekker zelf koffie te maken. We treffen het, we komen terecht in een natuurgebiedje met een stuwmeer en een kleine uitkijktoren. Boswerkers zijn bezig met het opruimen van wortels van gerooide bomen. Joekels van wortels zijn het, net zo dik als de takken aan de bovenkant van de boom

Het stuwmeer wordt gevoed door de Mulde, en heet dan ook Muldestauwsee.              Grote rovers vliegen er uiteraard volop.

Langs een pad in het gebied liggen grote stukken natuursteen, hier een daar zijn de bordjes nog leesbaar

In de categorie classics vandaag deze, een Volga gaz 24, een Russische luxe auto

Het weer is nog steeds top, de wolken maken er wat moois van.

We doen weer boodschappen bij een Edeka, een van de betere Duitse supers en rijden dan naar onze eindbestemming van vandaag. Quedlinburg, daar is een Cp in het hart van de oude stad en net als wij er op rijden vertrekt een NL stel (geen camper) en hebben wij een plek. Quedlinburg is heel mooi en heel toeristisch.

We gaan eerst een terrasje pikken, wandelen dan door de mooie Alt Stadt. 

We besluiten vervolgens de boodschappen te laten voor wat ze zijn en gaan in een Italiaans restaurant dat meer dan pizza en pasta op de kaart heeft eten. Als we terug lopen schemert het en maak ik deze foto's. 

18-09-2020 We zijn vroeg op, en dus rijden we al voor 9 uur. We stoppen in Harzgerode in de hoop ergens koffie te kunnen scoren. Helaas, ook hier niet. Het is een rustig en leuk stadje om door heen te wandelen, en dat doen we dan ook.

                                                                                                                                                                                            Hier heeft iemand zijn garagedeur schitterend gecamoufleerd

De vuilnismannen moeten nog beginnen, eerst koffie met bratwurst. Dat komt goed uit, op de parkeerplaats kun je koffie kopen, to-go is 10 cent extra. Doen we.

We rijden verder door een agrarisch landschap, Nordhausen is de volgende stop.

Een deel van het nieuwe gemeentehuis, en vlak bij het oude. In WOII kapot geschoten en in 1959 herbouwd.

We lunchen in Nordhausen , weer bij een Italiaan en rijden dan naar de laatste stop, Wernigerode. We staan op een grote parking , kwartiertje lopen via de loopbrug naar de Alt Stadt.                                                                                                Hoog boven op een berg het de onvermijdelijke burcht

De oude markt is afgeladen met toeristen, we genieten er van koffie en een lokaal bier.

En ook hier lopen we door wat straten, druk en stil en dan ook heel sfeervol.

Hoeveel dakkapellen gaan er op één dak, nou, veel.

19-09-2020. Als we gaan rijden hebben we het plan om relaxed door het Harzgebergte te rijden richting het westen. Net als de voorafgaande dagen willen we hier en daar in een stadje even stoppen, wat lopen en dan weer verder. Al snel blijkt dat deze zaterdag, wellicht dat laatste mooie zomerzaterdag, door iedereen benut wordt om eropuit te gaan. In de stadjes en dorpen is het ontzettend druk, we stoppen dus nergens. Ons 'einddoel' voor vandaag, Bodenwerder heeft een overvolle Cp. Dan besluiten we naar huis te rijden. De foto's van deze dag zijn dan ook allemaal vanuit de camper gemaakt. Hier lijkt het nog behoorlijk rustig.

Op de foto links is heel goed te zien hoe slecht heel veel bomen er aan toe zijn. Alles wat grijs is is hartstikke dood.

Er wordt veel gefietst in Duitsland, er zijn ook veel fietspaden, maar geregeld zie je alles op de doorgaande wegen rijden. Ook waar 100km  per uur gereden mag worden. Dat lijkt mij niet lekker fietsen.  

De Porsche deed relatief rustig aan.,

Hier was het even echt druk, de fietser zit zowat op de as van de weg, hij haalt andere fietsers in.

Dezelfde fietser iets verderop.

Dit si een een beetje verneukeratieve foto. De industriële schoorstenen staan weliswaar relatief dicht in de buurt van het dorpje, maar zoals je kunt zien buigt de weg naar links af, de telelens doet het lijken alsof de schoorstenen direct achter de huizen staan. No-way.

En ook in de lucht wordt gerecreëerd.

Uiteindelijk rest ons de snelweg.