Hier hebben we 8 jaar geleden een aantal uren in het  hotel links doorgebracht waar we internet hadden en dus van alles konden bijwerken, nu, maar 8 jaar verder, heb je dat gewoon in de camper. De smartphone zet je op hotspot en je kan op de laptop werken. Overdag worden de  twee huishoudaccu's bijgeladen door de zon, nu even niet natuurlijk, en gewoon door de motordynamo. We hebben daarmee vrijwel nooit externe stroom nodig.

En we rijden weer, hier zijn de wegen nog behoorlijk, die zijn trouwens in Noorwegen gemiddeld behoorlijk slecht, zeker in vergelijking met Finland en Zweden.

Nooit geweten dat jonge dennenappeltjes zo mooi zijn

Begin juli hè, niet vergeten.

Maar 't blijft onverminderd prachtig in noord Finland....

..en in noord Noorwegen. Omdat Rusland hier letterlijk om de hoek ligt gelden er de nodige restricties, geen idee welke behalve dan dat je niet zomaar de grens over mag steken. (meestal is het gewoon Noors militair terrein met kazernes, werkplaatsen en schietbanen)

Kirkenes is de laatste havenstad van de Hurtigruten voor die omkeert en de prachtige tocht naar het zuiden weer maakt. Ondanks de toeristen op die route is Kirkenes een weinig aantrekkelijke stad.

Rusland ligt aan de andere kant van dit riviertje, meer dan 25 mtr is het niet. We zijn bijna op onze eindbestemming voor vandaag, Jakobs elv aan de Barentszzee.

De grenspalen staan ongeveer om de km, netjes tegen over elkaar. Het is verboden om bijv. stenen naar Russen te gooien, of opzettelijk contact met ze te maken. Ik vraag me af welke bureaucraat dit type teksten bedenkt en welke hogere piet ze dan goed keurt. In goed Nederlands zou dit trouwens grensgedrag heten. De rivier heet overigens Jakobselv, daar is het eindpunt ook naar genoemd.

Dit zijn dus echt slechte wegen.                                                                                       En dit is prachtig toendra landschap.

Bij Jakobselv staat de King Oscar kerk, een prachtig klein kerkje van natuursteen. Morgen gaan we het bezoeken.

Als ik het eten goed en wel klaar heb, (een heerlijke ommelet met gerookte zalm) wordt er op de deur geklopt. Jawel. Een lokale visser biedt Kingcrab te koop aan, een flinke p[astic boodschappentas vol voor het belachelijke bedrag van slechts 150, NKr. dat is ongeveer €15,-

Kingcrab hoort niet in deze regio thuis. Het is oorspronkelijk een krab uit de Beringzee die hier door de Russen uitgezet is, zodat de bemanning van spionageonderzeeërs ze ongezien konden vangen en zo vers eten hadden. Deze crab is behoorlijk slecht voor de bestaande kleine fauna, Bij gebrek aan natuurlijke vijanden, ze worden zelf dus niet opgevreten, vreten ze alles weg en worden ze vrijwel allemaal volwassen. Kingcrab is inmiddels een buitengewoon gewilde en mede daarom dure crabsoort.

Het crabvlees zit voornamelijk in de poten, gelukkig kunnen de poten van dit monster meer dan een meter lang worden ( het record ligt op bijna 2 mtr) zodat er heel wat aan zit. Hier zie je  de stukken van de inmiddels gekookte  poten. Je wilt dat beest natuurlijk niet tegenkomen als je een duik neemt. 

Dag 22, 4 juli 2019 Zoals beloofd gaan we 'ter kerke,' onderweg ontmoeten we een Finse verloskundige die 4 x per jaar een tijdje in Kirkenes in Noorwegen werkt. Dat levert haar 2x zoveel op als werken in Finland. Ze gaat dan ook altijd naar Jakobs Elv, Bij rustig zomerweer kun je daar Beluga's zien, nu dus niet. De vorige keer dat we hier waren hebben we ze, op flinke afstand, wel gezien.

We hebben geluk, omdat de betreffende koning in 1873 op 4 juli de kerk bezocht is die vandaag open en kunnen we binnen kijken, twee vrijwilligers bewaken de orde.

Het is een prachtig, sober, mooi, kerkje. De gids vertelde dat de kerk tegenwoordig populair is bij bruidsparen. Een klein kerkhof is er ook. 

Terug van de wandeling demonteren we samen de Kingcrabpoten, daar moet je wel bij opletten hoe je zo'n stuk poot beetpakt, de punten zijn knap scherp en hard, verder is het wel goed te doen, je knipt de poot open en haalt het vlees eruit. Daarna laat je het een poosje op kamertemperatuur komen, Intussen maak je er een citroenmayonaise, een aardappelsalade en wat tomatensalade bij, je maakt de borden mooi op, schenkt er een glas bubbels bij en dan heb je een topmaaltijd.

Daarna rust je wat uit en maakt nog een avondwandeling.

dag 23, 5 juli 2019 Op de heenweg naar Jakobs Elv hadden we ook al wat passeerproblemen met werkverkeer, vandaag is dat niet anders, maar makkelijk is het niet. Het is een modderweg, dus met regen gauw glad, dus extra oppassen.

En uiteraard komen we weer tunnels tegen, deze heeft een stuk blauwe verlichting, geen idee waar dat voor dient. Het is wel mooi, misschien om aandacht te trekken?

Als je zoals ik foto's vanuit de rijdende camper maakt gebeurt het geregeld dat je rommel in beeld krijgt, soms heb je mazzel, het berkje rechts bijvoorbeeld maakt het landschap nog mooier.

In Neiden hebben we een peetje pech, de kant van de brug vanwaar je het mooist de waterval in beeld kunt krijgen is afgesloten ivm het zalmfestival morgen.

Er is gelukkig nog wel wat meer te zien, onder de brug door zie je, met wat moeite, het verval van de waterval, ik schat dat op 8 a 10 mtr. 8 jaar terug waren we hier ook, toen werd er  stroomafwaarts veel gevist, wellicht is het morgen ook weer druk.

We probeerden via een pad aan de linkerkant dicht bij het water te komen, dat lukte niet. Te stijl en te dicht begroeid bij het water. Dit bloemetje, hier iets groter dan in werkelijkheid,  maakte de wandeling in het plaatselijke muggenparadijs toch nog goed.

Dag 24,  6 juli 2019, het weer blijft te onaangenaam om veel buiten te zijn, en omdat we rijden gewoon leuk vinden gaan we ook vandaag weer op stap. Maximaal rijden we naar Hamningberg. Maar eerst gaan we naar Bugoynes. Daar hebben we 8 jaar geleden ook gestaan en hebben daar Kingcrab gegeten. Het idee was oorspronkelijk dit nu weer te doen. De visser die ons krab verkocht heeft dat plan van tafel doen verdwijnen, we hebben nog een flinke portie in de vriezer. De rit naar Bugoynes is een van de mooiste trips die je kunt maken, aan de ene kant het Varangerfjord en aan de andere kant bergen.

Bugoynes is zoals bijna alle dorpen en steden aan het fjord afhankelijk van de visvangst en de daarbij behorende economische activiteit.

Meeuwen dichtbij van boven fotograferen komt niet gauw langs, wat er aan eenden met jongen zwemt weet ik niet, ik zag ze pas toen ik de foto op het scherm van m'n laptop bekeek.

Hier wordt de vis gedroogd aan de wind, de vorige keer dat we dat tegenkwamen zaten er geen netten op, hier lusten de meeuwen ze blijkbaar wel.

Aan de andere kant van de baai een scheepswerf.

In het restaurant waar we nu koffie drinken staat een aquarium met uiteraard, kingcrab Er zitten 4 beesten in, de linkse is een van de grotere met poten van een kleine 30 cm naar schatting, de andere is nog echt een baby, ziet er ook wat anders uit. Het restaurant is overigens ook postkantoor, bank, en nog het eea aan maatschappelijk nuttige dingen. 

We gaan verder, het landschap blijft geweldig, dit soort scenes zijn er om de haverklap.

Het is eb, er valt dan veel droog dat bezaaid is met rode wieren

Af en toe zitten we laag, hier zitten we flink hoog boven het fjord. De panorama's zijn dan, ondanks de grauwe lucht met alle vocht erin toch heel aantrekkelijk.

Boven op de rand van de berg groeien struiken, dat is al leuk om te zien, toevallig is het even wat licht met daarboven weer een dichte wolk.

Landschappen en nog eens landschappen, allemaal mooi en allemaal zo goed als ongeschonden.

Hier schapen ipv rendieren, schapen blijven gelukkig op de berm waar wat te eten valt.

Hier een daar liggen nog plakken sneeuw/ijs op de bergen, dan weet je dat het koud is.

Het weer wordt slechter, we rijden de route uitsluitend omdat het een mooie route is, er zijn naar Hamningberg nauwellijks dorpen of steden. Als het al te gortig wordt besluiten we de eerste de beste stad in te gaan en daar te gaan staan, als dat kan.

Die stad is Vardö, daar is aan de haven een CP, geen voorzieningen, maar toch ook weer mooi aan het water.

Dag 25, 7 juli 2019 We besluiten vandaag eerst Vardö te bekijken voor we verder rijden. Vardö ligt voornamelijk op een eiland, de tunnel daarheen is bijna 3 km lang en ligt op het diepst op 88 mtr. Geen lullig tunneltje dus. Vardö heeft meer te bieden dan je op het eerste gezicht zou verwachten van zo'n klein vissersstadje. Er is oa. een bijzonder monument en er is een multifunctioneel gebouw met daarin het stadhuis, de bieb en het zwembad, dat alles in een mooie architectonische oplossing waarin klassiek en modern goed samengaan. Vardö is ook een militaire stad, een oud fort en moderne spionage faciliteiten. De foto hieronder is  gemaakt in het oude fort.

Onze wandeling begint in gewone straten waar gewone Noren wonen.

Dit is het monument dat de 91 slachtoffers van de heksenjachten in de 17e eeuw herdenkt, zij stierven allemaal op de brandstapel. Van elk slachtoffer is de naam op een doek gedrukt met daarbij de aanklacht en het vonnis. Daarnaast of erboven zit een klein raam waar een lampje brandt. In het donkere glazen gebouw wordt de wrede brandstapel uitgebeeld.

De stoel met een eeuwige vlam, verbeeldt de brandstapel, de verstelbare spiegels laten de vlammen hoog oplaaien.

                                                                                                                                De Honda moet vervoerd, dan rij je hem toch gewoon je bakkie in.

Een huis in aanbouw, het houten skelet is zo'n beetje klaar. Mooi om te zien.                    Bodemschatten behoren aan het volk, dat moet over de olievoorraad gaan.

Stadhuis, bibliotheek en zwembad. (de punt is de kerk erachter).

Visserij, motor van de noordelijke economie.

Na de koffie in het lokale hotel, Nespresso, gaan we richting Hamningberg, gelukkig is het redelijk weer dus we kunnen er van genieten. Het is niet te lezen, maar het bord maant tot voorzichtigheid.

Hier stopten we even, dat moet wel vaker, de weg heeft één rijstrook met redelijk veel passervakken links of rechts. 

                                                                                                    Het landschap in allerlei vormen en unieke schoonheid.

De Bus, Boreal charter

Dan zijn we in Hamningberg, kleine groepen rendieren begrazen het groen in het dorp, gewoon  tussen de huizen als het zo uitkomt.

Hamningberg is maar klein, meer dan 40 huizen staan er niet. Oud en vervallen en oud en goed onderhouden

Deze huizen vallen onder wat bij ons monumentenzorg heet, het zijn bewaard gebleven huizen van vissers van rond 120 jaar geleden. Zo te zien wordt er niet veel aandacht aan het behoud besteed.

Deze voormalige pakhuizen zouden een horecafunctie hebben, wij hebben 'm niet kunnen ontdekken. 

Hamningberg is in WOII nauwelijks beschadigd itt veel andere dorpen en steden aan het Varangerfjord, Dit is waarschijnlijk een van de vooroorlogse huizen die nog in goede staat zijn

Aan het eind van het dorp de golven van de Barentszzee.

Dag 26, 8 juli 2019  We vertrekken uit Hamningberg met mooi weer, niet af en toe een beetje zon, maar gewoon een mooie blauwe lucht. We rijden eerst naar Vadsö.

Met zonlicht is de weg van Hamningberg ook schitterend

Deze schapen lijken ook te genieten van het mooie weer

En de mooie routes en vergezichten blijven maar langs komen

De zon laat het water schitteren. Dat is wat ik genieten noem, het is zo mooi hier.

Vadsö, de stad heeft niet veel te bieden, uitzondering is een klein eiland dat met een brug verbonden is met de stad en dat voor een groot deel natuurgebied is. Wij zien er niet veel vogels, maar dat heeft denk ik met het tijdstip van onze wandeling te maken, de natuur en de rust op het eiland zijn al dik de moeite waard. We staan op een mooie CP op het eilandje, volgens onze info moet je daar betalen, maar dat klopt niet. Op deze foto zie je ook een spionage/afluistercentrum van Uncle Sam.

Noorwegen heeft een heel eigen kerkarchitectuur. Bijna elke stad heeft een kerk die je, qua originaliteit nergens, behalve in Noorwegen dan, tegenkomt.

De paar vogels die we zien zijn eenden. Het soort ken ik niet.

Noren, in ieder geval die in het noorden, hebben de slordige gewoonte onbruikbare technische apparaten te laten voor wat ze zijn. De stukken roest die ik hier op de foto zette zijn mogelijk onderdeel van een oud schip, al dan niet ter plekke op de klippen gelopen, en dat roest daar dan langzaam weg. Opruimen is er niet bij.

Deze ring, doorsnede meer dan een meter ,is duidelijk van roestvrij staal, een tamelijk prijzig en te herbruiken materiaal. 

Dag 27, 9 juli 2019  We gaan verder met onze reis naar Sletness, het noordelijkste puntje vasteland van Noorwegen. We zijn weer op zoek naar een camping met wasfaciliteiten, en zou er één in Mehamn zijn, dat ligt perfect op de route naar Sletness.  Bij het vertrek uit Vadsö is het net niet helemaal bewolkt. Dat is mooi.  

We rijden op weg naar het Noorden lange tijd langs de Mehamnelva,  Elva betekent  rivier, en mondt uit in een fjord.

Hier zijn we bij Tana Bru, Tana Bru is niet veel meer dan een knooppunt van wegen, Tana betekent grote rivier en bru betekent brug, er er wordt hard aan een nieuwe gewerkt. juli 2020  moet ie gereed zijn.

Er zijn een paar winkels, wat tankstations, een hotel en een bank en dat is het wel zo'n beetje.

Een kwartriertje buiten Tana vinden we dit rustplekje waar we koffie drinken. 

Gelukkig is de oever niet te stijl, naar beneden naar het drooggevallen deel. Een zandplaatje, rietachtige begroeing, mooi.

Af en toe gaan we weer flink de hoogte in, niet extreem, max. ongeveer 500 mtr, maar het beeld wordt er mooier op.

De sneeuw, het ijs dat ik vanaf grotere afstand op de foto zet ziet er mooi wit uit. Dichterbij blijkt het tamelijk smerig te zijn.

In Mehnamn is geen camping met wasfaciliteiten, info op het net is tamelijk onbetrouwbaar, websites worden zelfs niet verwijderd als de camping of zo er niet eens meer is. We rijden door naar Sletness.

Dag 28, 10 juli 2019, Sletness Fyr. Deze vuurtoren is nog in gebruik en is de Noordelijkste vuurtoren op het vaste land in de wereld. Er zijn kamers te huur en er is een café. Koffie is er goedkoop, je betaalt 1 x keer en dan kun je de rest van de dag koffiedrinken zoveel je wilt. Ook als je weg gaat en later weer terug komt. We kunnen Nederlands praten want de dame in het café spreekt ook Nederlands. Ze is half NL en half Canadees. 

De omgeving van Sletness is beschermd natuurgebied, veel vogels en prachtig landschap. Het is er relatief vrij druk, een 10tal camperaars, maar ook kampeerders en dagjesmensen. Als wij er zijn is het koud, harde wind maakt het onaangenaam ,qua klimaat dan. Ook 's zomers komt het hier zelden boven 10 graden.

Wat voor soort de kleine vogel is weet ik niet, Inmiddels wel, het is gewoon een kwikstaart. de rover rechts is een middelste jager, daar zijn er hier veel van.

En natuurlijk ook hier rendieren, hier zijn het groepen van 40 tot 60 dieren die een kudde vormen. Op andere plaatsen kun je ook veel grotere kuddes aantreffen.

Hier zie je hoe een jager weggejaagd wordt door, ik denk, meeuwen. Klik op de foto om te vergroten.

Hier is een heel fanatieke fotograaf actief geweest, zo kun je de rendieren heel dichtbij in beeld krijgen.

Vlak voor de landing

Tegen half elf 's avonds gaan we nog een keer naar buiten, vlak voor het strand zwemmen zeeleeuwen, ze zijn ontzettend beweeglijk en de golven maken het scherp stellen, ook met de autofocus, lastig. Toch een paar foto's die een mooi beeld geven en er net mee door kunnen. Het is hoe dan ook een feest dit soort dingen te ervaren.

Dag  29, 11 juli 2019  Als we vertrekken uit Sletness moeten we eerst even langs het café bij de vuurtoren, ik had m'n laptophoes daar laten liggen, het is prachtig weer, volop zon. Foto's vanuit de camper maken is er niet meer bij, we rijden naar het zuiden, dus de zon vol op de voorkant, elk vlekje op de ruit wordt zeer zichtbaar. Een aantal keren stoppen is niet erg, alleen kan het niet overal.

En weer hebben we gezocht naar een camping met wasfaciliteiten, bij de tweede, maar dan zijn we al in Lakselv hebben we er  eindelijk een.

Het landschap blijft maar prachtig, bergmeertjes, vergezichten, smeltwaterbeken, het houdt niet op.

Dit type 'steenwoestijnen'  kom je geregeld tegen. 

En dan weer een fjord, maar daarna nog weer bergen en beekjes en enzovoorts

En dan zijn we weer lager, er groeien weer berken, 

Dit stuk rotsformatie steekt een meter of 8 de hoogte in

Dag 30, 12 juli 2019  We staan op een camping bij Lakselv. Die heeft gelukkig wel een wasmachine en droger, daarentegen is er geen gelegenheid de cassette te legen, hoewel dat wel in de info staat. Tja. In Lakselv is, net als 8 jaar terug, dit weekend het rockfestival. We werden netjes geinformeerd voor we boekten. Het lawaai valt reuze mee, maar de muziek is overwegend de categorie niet mijn cup of tea. Na donderdagavond en vrijdagmorgen alle was te hebben gedaan wandelen we naar het stadje. Lakselv is ook zo'n kruispunt waar zich allerlei zaken hebben gevestigd. Er zijn weinig woningen. Gelukkig ligt er naast de drukke autoweg ook een wandel/fietspad. Van de camping naar de stad is 20 minuten lopen. Het weer is voortreffelijk, korte broek en korte mouwen, zo'n graad of 16 en niet te veel wind.

Noors gevoel voor humor, het bordje sentrum is echt een lachertje.

Ik schat dat de stad alweer ophoudt bij de laatste lantarenpaal die je kunt zien. Achter dit parkeerterrein (links) staan de enige gewone huizen die ik gezien heb.

Er is ook een terras, we gaan daar koffie met iets lekkers doen. De zon schijnt tenslotte dus dan is een terras een prima plek.

Dit heb ik nog nooit gezien, de auto was me bijna te snel af, maar op de neus van de motorkap is een houder gemonteerd waarmee een hele batterij hengels meegenomen kan worden. Handig.

Zoals je ziet ligt ook aan de oostkant van Lakselv een flinke bergrug, al met al is het behoorlijk druk, deels door taxi's die af- en aanrijden van en naar het festivalterrein

Op de terugweg worden we begeleid door deze jonge bonte kraai, hij vliegt tekens een meter of 10 vooruit, en als we op een meter of 4 zijn vliegt ie weer een stukje verder. Dat is wel leuk.

Rond 9 uur maken we een wandelingetje over de camping, de onvermijdelijke typische campingscene, man in badjas en de sauna die opgestookt wordt

Het festivalterrein.

Ook als het niet donker wordt kun je toch best van vuurwerk genieten, je moet wel goed kijken. Schild van een krab.

Dag 31, 13 juli 2019  We verlaten Lakselv, volgens de receptionist van de camping zouden we "gewoon' gas moeten kunnen vullen bij een van de tankstations, eerst zegt de dame dat dat kan, later krabbelt ze terug, waarom? het zij zo. We rijden dan dus eerst naar Karasjok, daar is het Sami parlement, een parlement met raadgevende bevoegdheden. We kiezen die route ondanks dat het niet de kortste weg naar Alta is. Daar kunnen we nl. wel gas vullen. We rijden om omdat we dan door een groot natuurgebied rijden. Uiteraard is het gebouw geïnspireerd  door de Samicultuur,  met de Teepee als hét iconische symbool van de Sami samenleving.

Het natuurgebied is weliswaar mooi en groot, maar we rijden zo'n beetje 100 km door een zelfde landschap, heel af en toe een meertje, maar verder berken en struiken. Daar komt bij dat zodra je buiten bent een horde insecten, vooral muggen, maar ook grotere griezels je aanvallen. We volgens daarom niet de lange omweg naar Alta, maar slaan eerder af.

Alta is de snelstgroeiende stad in dit stuk Noorwegen. Ambitieuze stadsplanners hebben van allerlei moois bedacht, maar het resultaat is een verzameling die niet aanspreekt, veel grote pleinen/parkeerterreinen, of beter gaten in de bebouwing, maken het een onaantrekkelijke stad. Goed decor voor een film over een verwilderde samenleving na een grote rampzalige en buitengewoon dodelijke, liefst onduidelijke, gebeurtenis. We staan in Alta op een van de grote parkeerplaatsen bij het winkelcentrum. Op zondag gratis parkeren, maar met de gehandicaptenkaart altijd gratis. Gratis is ook WiFi die het vrij behoorlijk doet, dat is dan weer wel fijn van een ambitieus stadsbestuur.

De Northern Light Cathedral, de kathedraal van Alta, is een 21ste eeuws gebouw, (2013). Toch deed het mij, vanwege de ronde verdiepingen direct denken aan het N.Y. Guggenheim,  (Frank Lloyd Wright 1959)

Zo in het warme avondlicht heeft het echter ook wel iets van een moskee. Alles bij elkaar zeer geslaagd wat mij betreft.