Dag 1 en 2, 13 en 14 juni 2019

Eindelijk gaan we met onze Knaus een lange reis maken. Op 13 juni vertrekken we, één dag eerder dan gepland om 19:42 naar het noorden.

Net buiten Zutphen, nog geen kwartier onder weg, regen.                                             In Duitsland schijnt de zon.

Onze eerste stop in Denemarken, na een overnachting in Duitsland, op weg naar de ferry in Hirthals is in Tonder, na een boterham even eruit voor een frisse neus en een wandelingetje.

De volgende stop, en overnachtingsplaats is Rybe. Een grote gratis CP, met gratis faciliteiten muv stroom, dat is er niet. Mooi, authentiek, meer dan 1100 jaar oud stadje.

Omdat 't regent lopen we niet al te lang door Rybe, We bekijken er een ruïne die in een hypermodern maar heel simpel gebouw ter bescherming is ingebouwd. Het gebouw waar deze fundamenten van over zijn is waarschijnlijk het eerste stenen gebouw in Denemarken geweest en was onderdeel van een klooster.

Dit bischoppelijk paleis dateert uit de 14 eeuw

's Avonds, het is dan beter weer, maken we nog een wandelingetje door het mooie stadje. Ik fotografeer graag straatjes, als 't even kan zonder auto's en verkeersborden, dit is zo'n straatje dat naar mijn gevoel een goed beeld van in dit geval Rybe geeft.

Aan het dak van het witte huis links zaten deze zwaluwjongen te schreeuwen, toen ik de foto, met flits maakte, was het even stil.

In de jachthaven ligt dit mooie zeilschip, Ernaast een handbediende kraan om schepen uit het water te takelen.

Dag 3, 15  juni 2019

Op  weg naar Hirtshals, de plaats van waar de boot naar Noorwegen vertrekt, begeeft de rechter ruitenwisser het. Na wat gerommel lukt het me het ding eraf te krijgen en gaan we met één wisser verder, gelukkig verbetert het weer zodat dat wel te doen is. Christine (http://christinedaaleman.jouwweb.nl/noorwegen-2019) heeft de foto met haar telefoon gemaakt.

Hirtshals is een klein vissersstadje met een grote ferryhaven, verschillende lijnen varen van hier naar diverse bestemmingen.

Als we op zee zijn is dit het laatste wat we zien van Hirtshals

                                                                                                                                 De zee is een boeiend maar lastig te fotograferen thema, we doen ons best.                  

Dag 4, 16 juni 2019, de Noorse kust. 

Grijs en grauw is het weer, maar dat levert dan wel mooie fotomomenten op. Een brug, we zullen er nog veel zien.

Als we  de volgende morgen in de buurt van Bergen komen neemt ook het scheepvaart verkeer zienderogen toe, rechts zo'n typisch bevoorradingsschip voor booreilanden en andere offshore industrie. Maar ook een gewone sloep vind je op dat water.

Op de achtersteven van het schip vind je het zonnedek, een bedriegelijke naam. Maar ik ben echt niet de enige die er foto's maakt

Dit bemanningslid van de technische staf heeft zich gebrand denk ik, spuug verkoelt en ontsmet, Christine maakt geen foto van die dame.

Een van de vele bruggen in het gebied rondom Bergen, hoog want het schip kan er moeiteloos onderdoor.

Nog eentje, hier varen we niet onderdoor                                                                                                 Dit is niet het bekende plaatje van Bergen.

Het schip ligt nog niet eens stil als de eerste - bonte-  kraaien op bezoek komen.

We zijn na de eerste dagen wel moe, ik maak in m'n uppie een wandeling vanaf de CP, deze kerk is wel bijzonder. En zoals je ziet kan het ook mooi weer zijn in Bergen. Ik kies de verkeerde route, de eerste zijstraat betekent een klim van ongeveer 120 mtr hogerop, dat voel je in je kuiten.

Dag 5, 17 juni 2019

Bij CaravanBergen wordt onze kapotte ruitenwisserarm vakkundig en gratis gelast.  Een van de medewerkers raadpleegt eerst het systeem en meldt dat die arm überhaupt niet meer leverbaar is. Ik vraag hem of het ding gelast kan worden, dan moeten we bij de lachende man zijn, die zegt, "zal is informeren in de werkplaats", een kwartier later komt een monteur met de gerepareerde arm terug. Deze foto's heeft Christine met haar telefoon gemaakt.

Het weer is niet geweldig, maar we gaan met de tram, ik reis met 50% bejaardenkorting, naar de binnenstad van Bergen, best een mooie en grote stad, maar alleen het oude stuk is de moeite waard,.Bergen is vooral een zakenstad naast dat er gewoon veel mensen in de stad en de buitenwijken wonen

Vakbondsleden zijn hier druk met het informeren van voorbijgangers over vakbondsacties en -zaken. Ze delen ook snoepjes, cupcakes en flesjes water uit. Het gaat niet om één concrete actie, het is de dag van de vakbonden en dan doen ze dit, er is ook een staking gaande van elektromonteurs van electriciteitsmaatschappijen.

Dit is wël het stukje Bergen dat je in elke folder tegenkomt, dan wordt echter altijd een zonnig beeld getoont

Vlak bij ligt een oude buurt met mooie straten, de straat met de vlag is de Hollenderstraat.......toevallig lopen we daar langs.

Dag 6, 18 juni 2019

Bergen was voorlopig de laatste grote stad, de reis gaat vanaf nu over kleinere wegen, langs dorpen en stadjes, maar vooral door de geweldige, en soms overweldigende Noorse natuur. Ook in het zuiden, waar we voorlopig nog zijn, is de natuur een feest.

Op weg naar de CP was dit bouwproject me al opgevallen, toevallig las ik een week of wat terug een artikel over bouwen met hout, ook flatgebouwen en andere hoogbouw. Het is er niet van gekomen het op te zoeken en van dichtbij te bekijken. Deze foto's, zoals de meeste van vandaag, zijn vanuit de rijdende camper gemaakt. (en elke keer denk ik dan, wat ben ik toch blij met m'n Nikon). Hout dus, ik vind het geweldig.

Noorwegen moet wel haast het land met de meeste tunnels zijn, dit is de  Floyfelttunnel 3820 mtr lang en ligt van net buiten het centrum tot aan een buitenwijk van Bergen.

Nog zoiets dat we vaker zullen tegenkomen, er wordt gewerkt in een tunnel, er is dus maar één baan beschikbaar, en dus kun je er alleen doorheen onder begeleiding van een ledebil. 

En waar geen tunnel is, en ook geen brug is, is er een pont, deze neemt ons mee van Leirvan naar Slovag aan de overkant van het Fensfjord. Dit type pont wordt heel veel gebruikt, er kan veel op en zij is dubbeldeks, het benedendek is voor personenauto's, daar zien wij dus nooit de binnenkant van. Vlak bij de steiger is wat industrie.

Vanaf de overkant gaan we dwars over het eiland naar Rutledal, een smalle, eigenlijk éénbaansweg, maar met heel veel passeerhavens, We gaan af en toe behoorlijk hoog en, what goes up must come down, ook weer laag door valleien met veel meertjes, stromen en hier en daar wat bewoning, boerderijen en wat vee. Koeien en schapen. In het begin vergeet ik gewoon foto's te maken, maar er zijn er toch een paar. En.... klik op de kleine foto en hij wordt groot.

Dit is het zicht vanaf de laatste top, straks staan we in Rutledal aan de oever van dit fjord, het Sognefjord, op een parkeerplaats voor de ponten die daar naar drie bestemmingen vertrekken. Alleen als er een pont moet komen is er verkeer. Het is als ik dit schrijf iets over half negen en ik verwacht niet dat er vanavond meer dan 5 auto's langs zullen komen, wat je noemt rustig. En bedenk dan dat het hier heeeel lang licht blijft, zeker tot middernacht. Het licht wordt steeds mooier, dus wat later op de avond ga ik nog wel een keer met de camera naar buiten.

De ene foto is rechts van de parkeerplaats waar we staan gemaakt, de andere iets naar links tijdens een wandelingetje in de omgeving, een uur gelopen en drie of misschien 5 autos gezien. 

De lente begint hier later dan bij ons, deze zwanenkuikens zijn nog behoorlijk klein. Hooguit twee weken oud, maar ik denk jonger.

Het is nu vrijwel half tien, en we zijn even naar buiten gelopen.

Dag 7, 19 juni 2019

We moesten vroeg op vandaag, de pont ging om half 9, dus we stonden om 7:15 naast ons bed.

Naast de 2e pont van de dag lag deze scheepswerf, ooit werkte ik zelf in die industrie, hier zie je een casco pont, moet nog afgebouwd zo te zien.

Het landschap blijft geweldig.

Langs de route is het tijd voor koffie, in Noorwegen zijn langs doorgaande wegen vaak mooie plekken waar je even kunt stoppen en bijkomen van de rit

Hier staan we even stil, koffie, wandelingetje, kletsen met wie er maar is en genieten van moois. Een NL stel reist met dit bijzondere karretje, ze slapen erin met hun voeten onder de kookvoorziening.

Een Duitse camperaar weet te vertellen dat het bruggetje minstens 500 jaar oud is, dus met een beetje geluk staken hier Noren al de wilde rivier over voor Columbus de oceaan overstak

Van de weg bij het bruggetje zie je naar het westen bergen en naar het oosten een boerderij

Werk aan de weg kan in Scandinavië nou eenmaal alleen maar in de zomer, 's winters vriezen de wegen kapot en 's zomers worden ze weer gerepareerd, en dan moet je even wachten en kun je zien hoe een kraanmachinist grote rotsblokken met z'n kraan weet te verplaatsen naar waar die ze wil. Vakmensen boeien altijd met hun  bezigheid.

En het landschap blijft een feest om doorheen te rijden

Geiten horen natuurlijk in zo'n meer dan 1000 km lange rotspartij die Noorwegen ook is.

Vlak voor het einde van deze lange dag, iets van 250 km, staan we even stil een zien deze meeuwenkuikens. We weten dat het meeuwen zijn omdat direct nadat we uitstappen twee volwassen meeuwen schreeuwend boven de kuikens beginnen rond te vliegen.

En net als alle andere kuikens zien ze er pluizig en heel aaibaar uit.

We rijden naar Selje, daar gaan we op een camping staan. 's Avonds laat, een uur of elf, maken we een wandeling, het is nog behoorlijk licht, maar wel al nachtelijk stil, een tamelijk bijzondere ervaring. We lopen naar een parkeerplaats en zien dat we daar best kunnen staan, dat scheelt dus € 22,-

Selje is bekend bij surfers, er is een mooi zandstrandje en een ruimte winderige baai

Deze avondfoto's zijn allemaal gemaakt na 23:00 uur, het blijft gewoon licht.

Dag 8, 20 juni 2019  De volgende morgen gaan we naar de Westkaap, behalve de Noordkaap is er ook het meest westelijke punt van Noorwegen. Een mooie rit weer maar de laatste paar km zijn horror, 1e versnelling naar boven, stijl, smal en slecht.

Hier zie je het al aankomen, haarspeldbocht ahead.

Hier slaan we dus links af, zie de weg, hoogte 496 mtr.

Het weer is zoals wel vaker slecht boven, maar gelukkig, een vergezicht is ons toch gegund

Koffie met de laatste gemberkoek tegenover het huis met het gewei. We gaan, onderweg naar het vogeleiand bij Runde eens als eerste de pont op, dan heb je een                                                                                                                                      leuker uitzicht

Soms zijn bruggen maar één rijbaan breed, bovenop zijn ze dan tweebaans, dus, zie je iemand aankomen, even wachten.

We hebben geluk, de camping op het vogeleiland heeft een beperkt aantal camperplekken direct aan het water, er is er een voor ons. Kijkend vanaf onze comfortabele stoelen zie we kuikens van verschillende vogels gevoed en beschermd worden. Al gauw staan we buiten om naar dat moois te kijken, ervan te genieten en op de foto te zetten. Feest is dat.

Ook hier meeuwenkuikens, maar natuurlijk is pa of moe in de buurt

                                                                                                                                                            Maar ook deze vindt hier zijn voedsel

Ook de scholekster broedt hier volop                                                                             en ook die hebben dotjes van jongen           

Ja, kom maar, spring maar

Wie krijgt dit lekkere hapje? De camouflage is perfect, je moet telkens weer goed kijken om de vier vogels te zien.

Omdat je maar nooit weet of het weer fotovriendelijk blijft besluiten we de berg op te gaan om daar vogels te fotograferen, een zware klim, ruim 300 mtr. We doen er dan ook een uur over om op de juiste plek te komen. Maar de beloning is er dan ook naar. 

De grote roofmeeuw, een flink beest met een even flinke roofvogelsnavel, roofmeeuw is de Duitse naam, in Nederland de grote Jager

Even bijpraten

Hier vliegen 10-tallen Jan van Genten van en naar de rots waar ze broeden, helaas kun je niet zien dat ze mooie kleuren op hun kop hebben.

Uiteraard is dit ook een mooi biotoop voor de zeearend

Dit zijn de vogels waar het vogeleiland bekend om is. Papagaayduikers broeden hier en laten zich goed zien vóór hun nesten in de rotsspleten. Vergeet niet op de foto te klikken, 1x groter beeld, 2 x full screen.

Vlak onder de rand van het klif waarop heel veel mensen foto's staan te maken zitten ook nesten, tikkie lastig en voor sommige mensen te eng, maar dan heb je ze heel mooi close voor de camera, en ze zijn meesterlijke poseurs in de positieve zin van dat woord.

Op de terugweg komen we nogmaals langs een nest van de grote roofmeeuw, nu nog wat dichterbij.

Dag 9, 21 juni 2019 de zomer is begonnen. Vandaag staat de camper stil, we blijven nog minstens een dag op het vogeleiland. Lekker uitgebreid douchen, beetje niksen, maar wel een wandeling natuurlijk. We doen het weer goed qua weer, als we weggaan 14:45 een klein kwartiertje lichte regen, dan zon en droog en als we terug zijn, 17:00 uur, begint het weer te regenen. Vandaag ook veel minder foto's dan de afgelopen dagen. Dit lijkt me een stern, maar ik moet het nog uitzoeken.

En dit lijkt me een grote jager.

Dit clubje huizen is uitsluitend per schip bereikbaar en ligt aan de zuidoostkant van het eiland

Jawel, je ziet 't goed, orchideën.

De berg is bedekt met turf, vroeger werd dat afgegraven als brandstof zoals op zoveel plaatsen

Mooie scene op 21 juni, dit is de laatste foto van deel 1, hieronder kun je klikken voor deel 2