Het landschap in dit deel van Noorwegen, nog steeds het zuiden, verandert nog weinig, Bergen, loof- en naaldbomen en beekjes.

Alesund, de Noren zeggen ôlesoend, is een middelgrote stad, visserij, scheeps- en offshore-industrie, tourisme en diensten lijken de belangrijkste bronnen van bestaan. Noorwegen is een stinkend rijk land dankzij de olie-industrie en het investeren van de opbrengsten ipv ze direct te consumeren.

De stad heeft best een paar mooie straten met oude panden, maar ook de moderne businessarchitectuur is er te vinden.

Links, niet toevallig natuurlijk, het huis van de arbeidersvereniging(en), een gebouw dat oogt als een rechtbank, het strijden voor gerechtigheid is zo overduidelijk zichtbaar gemaakt. Mooi is anders.

Hier lunchten we op z'n Noors, Christine vissoep en ik een broodje met garnalen, sla en gerookte forel. Uitstekend. Met ieder een kopje koffie erbij ben je dan in de buurt van de €40,- kwijt, Ja Noorwegen is duur maar toch is dat niet veel meer dan je in NL voor een goede lunch voor 2 betaalt.

De vroeg 19e eeuwse architectuur is zeker de moeite waard om te bekijken, jammer dat het zulk slecht weer was. 

De oude haven, zoals zo vaak, in oude havensteden bezet door jachten en zeilschepen van particulieren. Maar ja, wat moet er anders liggen.

We rijden verder richting Bud, daar begint de Atlantische weg. Een kustweg die beroemd is vanwege de eilanden en bruggen op de route. Onderweg kijken we of er plek is op een CP boven op een berg bij Molde. Helaas, er is geen goede plek beschikbaar, waar we even staan is het te scheef om te overnachten of te koken. Verder dus. We hebben natuurlijk wel even van het geweldige uitzicht genoten.  Ga ook weer eens naar http://christinedaaleman.jouwweb.nl/noorwegen-2019

Op weg naar Bud.

We komen rond 7 uur aan in Bud, tijd voor een boterham. We hebben in Alesund brood gekocht bij een licht alternatief café/bakkerij. Het is glutenvrij, maar dat zal me worst zijn. Vers, ruikt heerlijk en smaakt prima. Een avondwandeling, tegen een uur of 11 gaan we naar buiten, het is fris maar droog. Het buurtje bij de CP, een parkeerplek bij het lokale museum, wordt bewoond door de elite. Mooie, grote, goed onderhouden huizen, bij één staat een behoorlijk nieuwe Ferrari voor de deur. Die buurt ligt direct aan zee, naast de mooie huizen liggen er ook overblijfselen van de Atlantikwal. Het Duitse antiinvasieproject uit WO II. Foto's daarvan maak ik morgen.

Dag 11, 23 juni 2019 Vandaag rijden we maar 47 km, van Bud naar Langoya, we staan daar op een parkeerplaats in the middle of nowhere. Een vrij grote parkeerplaats met een bushokje en een picknicktafel. De zee is een paar honderd meter achter de parkeerplaats. Af en toe passeert er een auto en stopt er een om even uit te rusten of iets te eten aan de picknicktafel. Het weer wordt langzaam aan beter, het is de hele dag al droog, af en toe wat zon maar nog steeds koud en veel wind.

Voor we Bud verlaten maken we er eerst nog een wandeling en doen er wat boodschappen. Ik koop daar een pakje haringfilets, die eet ik bij de lunch op. Veel steviger dan wat we in NL eten, maar wel lekker. Drie filets is wat veel in een keer, maar ja, we willen geen aangebroken pak haringen in de koelkast.

Meeuwen broeden hier op smalle randjes of zitten er gewoon in de luwte

Ooit zal de vegetatie ze onherkenbaar overwoekeren en langzaam vernichten.

Zo kan een brug er ook uitzien                                                                                                    En zo ziet de kust er uit

Op een van de parkeerplaatsen langs de route is rondom een rots een wandelpad gemaakt, de hekken en het bevestigingsmateriaal zijn allemaal, uiteraard, van roestvrij staal, het zoute klimaat zou elk ander metaal wegvreten. Het loopvlak van het van het pad lijkt beton, maar is een composiet die waarschijnlijk veel beter tegen het klimaat bestand is dan gewoon beton. 

Langs het pad ligt ook deze Plastic Crab, gemaakt door middelbareschoolleerlingen olv een kunstenaar, waar het materiaal vandaan komt  kun je makkelijk raden.

Ondanks het barre klimaat is de rots begroeid met een grote diversiteit aan planten. Een lijsterbes-achtige, boom, grote varens, heide-achtige planten en mossen.  Ik vind het wel een beetje een tropisch beeld.

Zoals inmiddels gebruikelijk een avondwandeling, vlak bij de plek waar we staan staat dit monument. Het gedenkt een overeenkomst tussen koning Magnus Olavson en de boeren uit de kuststreek in 1040. Een overeenkomst die als een vroeg democratisch besluit wordt gezien en die model heeft gestaan voor andere landen. Het monument is 949 jaar na de overeenkomst opgericht. Tja.                                   Ik heb in Noorwegen nog maar een paar reigers gezien, deze is wel goed gelukt

Vlak bij wordt een woonwijk gerealiseerd, ruimte kavels voor mooie huizen, nog niet helemaal klaar maar al wel bewoond.

Dag 12, 24 juni 2019 Vandaag gaan we eerst naar Kristiansund, We hebben inmiddels een vuilniszak vol vuile was en het bed moet ook verschoond, we hebben natuurlijk wel voldoende voorraad schone spullen, maar af en toe wassen is toch nodig. Bij een tankstation waar we drinkwater bij vullen, de wc leegmaken en vuil water storten, plus de banden oppompen vraag ik of er in de buurt een wasserette is. De man achter de kassa denkt even na en zegt dan, "not that I know.". Daarom besluiten we een camping met wasfaciliteiten te zoeken. Vlak buiten Kristiansund  is er zo'n camping dus we maken weinig km vandaag. De wasmachine en droger zijn Miele dus dat zit goed. De camping lijkt een ietsie pietsie aan onderhoud nodig te hebben, maar is ruim en mooi gelegen. Naast het vliegveld, maar dat is alleen druk met offshore-helikopter verkeer, evengoed maakt dat pokkeherrie.

Kristiansund heeft niet zo heel veel te bieden, de stad bestaat uit een aantal eilandjes. Wel heel mooi aan het water gelegen, dus wij lopen een stuk langs de kade bekijken wat winkels en drinken in een zijstraat koffie. So much for Kristiansund

Zo veilig geland

Waar zit het vogeltje?

Dan weer terug lopen

Dag 13, 25 juni 2019  Op weg richting Trondheim, ook in dit Fjord de visfarms, meestal zalm, maar tegenwoordig ook kabeljouw voor zover ik weet.

Het landschap blijft onverminderd geweldig.

Het gras ligt gemaaid te wachten op de zon, helaas doet die maar weinig voor de boer.

De pont die ons over dit fjord vaart heeft de mogelijkheid naar boven te gaan, dat doe ik dan dus maar. In geval van brand wordt hiermee geblust, het is geen wasservice

Dit zie je ook vaak in Frankrijk, in de berg verankerde pinnen waaraan een stalen net  is bevestigd dat voorkomt dat vallend gesteente op de weg, of je camper terecht komt. Die pinnen hebben we later zien liggen, ze zijn naar schatting max. 2 mtr lang, ik weet niet of ze altijd voor de volle lengte gebruikt worden.

Als we over een hoge pas moeten zie je onmiddellijk de vegetatie veranderen, veel lager, veel kale plekken en alleen nog maar naaldbomen, het bergmeertje ligt iets lager de begroeiing in de directe omgeving is al weer dichter.

De horeca is zoals overal in winkelcentra. Op de bovenverdieping zijn de iets meer gespecialiseerde winkels, mode, schoenen, parfum enz.

We besluiten niet door te rijden naar Trondheim, een km of 40 ervoor parkeren we bij een meertje dat meer dan mooi is

Als het (eindelijk) stopt met regenen maken we een wandeling langs het meertje.

De bodem rondom het water bestaat uit een veenachtige massa met een verend vermogen waar geen tapijt tegen op kan, hier en daar kun je niet te lang stilstaan want dan vormt zich een plas rondom je schoenen.

Er groeit hier allerlei moois, zoals deze orchideeën, de meeste bloemen niet groter dan 4 a 5 cm.

De overkant van het meertje vanaf de camper gezien, is iets hoger, daar begint het bos, we hadden gehoopt op wat mooie dieren, maar helaas.

Zoals je ziet was het afplakken wel nodig, gelukkig stond de wind de goede kant op, weg van de camper, dus het ging goed. 

Het resultaat is er naar, het lijkt net of er wat duckttape op zit, maar het is mooie grijze primer

Noorwegen barst van de moderne en originele architectuur, ik hou daar heel veel van, en dit  vind ik geweldig.

Gelukkig is er ook een aardig deel oud en traditioneel behouden.

Links oude handelspanden, rechts statige woonhuizen

De panden hieronder staan aan het zelfde water als het handelspand hierboven, maar dan aan de andere kant van het water, en allemaal in goede staat.

Een heel oude brug, mooi houtwerk. Ik ben de meeuw dankbaar die 'ie nog een rondje vloog.

Visserij is natuurlijk ook in Trondheim, net als in de rest van Noorwegen, nog steeds een belangrijke industrie, deze bootjes liggen hier niet voor de fotografen.

Ergens hier in deze buurt drinken we koffie, dat het niet echt goedkoop is wisten we vooruit, maar dat het zo slecht zou zijn, bbbrrr. 

Dit is typisch Noors, het is rond 22:00 uur, dus alle kindertjes liggen al lang en breed op bed, maar het speelgoed blijft gewoon liggen, morgen weer een dag, mooi toch?

Dag 15, 27 juni 2019 van Trondheim naar Bangsund. Iets buiten Trondheim het bord met Narvik erop, Narvik is daar nog 894 km en dan ben je echt nog niet bij het einde van Noorwegen, voor ons het voorlopig laatste stukje E6, daarna gaan we via kleinere wegen noordwaarts.

Vijf auto's tegelijk op zo'n stuk van deze route, de kustroute, is al vrij ongewoon.

Onze plek voor de komende nacht, aan de jachthaven van Bangsund. Wij kijken in zuidelijk richting

Het fjord in westelijke richting

Resten van een pier worden niet opgeruimd, dat doet het water wel, maar kan tienjallen jaren duren

Als Volvoliefhebber doet dit mij deugd, een (volgens mij) 240 uit de jaren '80 wordt hier gerestaureerd

Deze foto, is niet echt scherp, maar zo'n kraanvogel is toch mooi. helaas lukte het niet de andere helft van het paar met jong op de foto te zetten, het wás een mooi plaatje.

Er wordt in Noorwegen altijd aan wegen gewerkt, ook aan compleet nieuwe.

dag 17, 29 juni 2019 Het weerbericht heeft voor de komende 10 dagen voor Noord-West Noorwegen weinig goeds te melden. Dit dus. We hebben daarom besloten door te steken naar Zweden, niet dat het daar super is, maar we hopen op droog weer zodat we kunnen wandelen en/of buiten zitten.

Langs de rotsen rijdend zie je altijd wel wat water druppelen en stromen, wat we vandaag zagen was een onvoorstelbare hoeveelheid watervallen, sommigen woest breed en geweldadig, deze twee zijn betrekkelijk klein.

Dit zijn echt tonnen water die naar beneden komen.

En al dat water komt uiteindelijk in een  rivier terecht, de ultieme uitdaging voor wildwater kanoërs.

De houtverwerkende industrie draait natuurlijk gewoon door, voorraad genoeg.

Daar, voorbij de donkere wolken en de woeste bergen, daar moeten we zijn.

Ja hoor, de regen is gestopt en langzaam breekt de blauwe hemel door, goeie keus gemaakt, we gaan op de terugweg wel door Noord-West Noorwegen.

In dit stadje, we zitten dan al 40 km in Zweden,  zit pas het douanekantoor. We doen er wat boodschappen, en aangezien de WiFi vrij behoorlijk is updaten we wat apps en downloaden we de krant.

Onze overnachtingsplaats wordt Storuman, we zijn daar al eens eerder geweest en het is leuk er even doorheen te wandelen. Er is een soort kermis/braderie met ongeveer dezelfde meuk als in NL. We zijn vanmorgen om 8:00 vertrokken en komen om 16:00 aan, 8 uur gereisd met twee stops. een pittige rit zo door de bergen

Met m'n nieuwe telelens kan ik ver komen, Het uitzicht is formidabel, en op de CP is ook nog eens een uitkijktoren van een meter of 6 hoog zodat je geen last van de bomen hebt.

De rechtse foto is vanaf de grond met m'n gebruikelijke lens gemaakt, het verschil is groot, maar af en toe leuk om mee te spelen.

Dit is waarvoor we vandaag 362 km gereden hebben.

Dag 18, 30 juni 2019 Vandaag maken we weer veel km, iets meer dan 350. Dat doen we omdat we snel naar het echte noorden willen. Dit deel van Zweden hebben we al eens bereden en, het is mooi, maar ook weinig afwisselend. Meren en naaldbossen en naaldbossen met meren, dat is het wel.

Vlak buiten Storuman begint om half 10 de route die we gekozen hebben. We hebben geen eindpunt bepaald, dat hangt af van hoe het gaat en of we iets bijzonders tegenkomen, of er gewoon even genoeg van hebben. Het verschil met Noorwegen is groot, Zweden is  in dit deel glooiender en de bochten zijn (daardoor) minder in aantal en scherpte

En ondanks dat de voorruit een insectenkerfhof is dat hoognodig geruimd moet worden, lukt het foto's te maken die de moeite van het bekijken waard zijn

De meren in dit deel van Zweden zijn fantastisch om te zien, het zijn er ontzettend veel en de meeste zijn behoorlijk groot.

Gisteren zagen we de eerste rendieren, vandaag kwamen we ze meer dan eens tegen, ze gaan voor niets en niemand aan de kant, reageren niet op claxoneren en zijn beter in het blokkeren van wegen dan welke kudde gele hesjes ook.

Onze eerste stop is Arvidsjaur, we hebben daar in 2015 koffie gedronken in een leuk zeg maar koffiehuis. Helaas was dat vandaag gesloten, en het andere ook.. Dus  boodschappen gedaan bij de Coop, daar is 7 dagen per week open van 07:00 tot 23;00 uur

Na de boodschappen gaan we weer verder, we eten onderweg een boterham, maar het buitenzitten werd niet getolereerd door de lokale bewoners, muggen, ik heb daar dan ook geen foto van. Dit is een  mooi industrieel gebouw in Lulea, daar kijken we hoe ver we nog zullen gaan.

Lulea ligt aan de Botnische golf, we zijn dus in twee dagen van west Noorwegen wegen naar oost Zweden gereden.

Dan dus het laatste traject naar Tore, een klein plaatsje op zo'n 70 km van de Finse grens, om 5 uur komen we daar aan. .

Dag 19, 1 juli 2019 Verder noordwaarts. Vandaag 1 juli gaan we de grens met Finland over en vandaag steken we ook de poolcirkel over. dan ben je echt wel in Noord-Europa. Het beeld verandert iets, meer vlakke stukken, hier zijn we vlak bij Haparanda, de grensstad tussen Zweden en Finland, de wolken vertellen het weerbericht voor vandaag, Grijs, nu en dan nat en fris. Finland ligt in een andere tijdzone, het is daar 1 uur later. Wat wel fijn is is dat we weer in €land zijn. Goed opletten waar we tanken, het verschil loopt makkelijk op tot 20ct meer per liter, in een lege tank gaat zo'n 60 liter, dus dat scheelt.

't is dat de brug blauw is, anders zou je denken wat een saaie zwart wit foto.                  De snelweg in Finland ziet er uit zoals thuis, witte strepen en een flinke                                                                                                                                                                                 middenberm.

We stoppen in Rovanimie, we zijn daar al eerder geweest. We drinken er koffie en eten er een broodje, in Scandinavië hebben ze de (Amerikaanse) gewoonte van een refill overgenomen, soms gratis, hier voor 50ct. De eerste kop is net zo duur als in NL, tegen de €3,-

Van dit gedrocht heb ik in 2011 ook een foto gemaakt, tzt zal ik ze eens vergelijken, ik heb het idee dat de boel er omheen aardig veranderd is.

Rovanieme ligt vlak onder de poolcirkel, daar hebben ze ter plekke een buitengewoon kitscherig en uiteraard commercieël  project van het kletsverhaal dat Santa Claus daar woont gemaakt. Het trekt bussenvol bezoekers, dus is het goed voor de werkgelegenheid en de lokale economie. Wij kopen er een kaart, kijken naar de kitsch en fotograferen de op de grond uitgezette poolcirkel, Waarmee we dus ook een beetje meedoen aan het circus. Er zijn daar twee brievenbussen, een voor gewone directe bezorging, en een voor bezorging rond kerst. Wat als je van kerst houdt natuurlijk een leuke verrassing oplevert.

10 km ten noorden van de permanente kerstgekte is een kleine gratis CP. aan een ook weer mooi meer. We gaan daar overnachten, De plek is onderdeel van een wandel/natuurtocht, er zijn 3 toiletten, maar 2 zijn er op slot, er is een hut met een bbq, een hut met brandhout voor de bbq en er is een vlonderpad dat gesloopt is en waarschijnlijk vervangen wordt, mooie plek.

Dag 20, 2 juli 2019,  Een CP bij een meertje is mooi, maar de muggen vieren feest, We staan met veel beter weer dan gisteren op. We volgen nog steeds de route naar Kirkenes, De wegen in dit deel van Finland zijn uitstekend, op veel stukken is 100 de max. dat rijden we niet, maar het betekent wel dat we flink opschieten.. We tappen drinkwater en lozen afvalwater bij een restaurant, we tanken daar ook, maar verder doen we er niks. Later maken we de cassette leeg bij een camping, dat kost deze keer € 4,-

Ergens onderweg komen we op een stuk 8 baans weg terecht, we denken allebei dat het een (voormalige) start/landingsbaan is. We zitten hier hemelsbreed dicht bij Rusland. Gelukkig worden we ingehaald, het is niet zo druk op de weg, maar dat maakt er wel een aardige foto van.

Het 8 baansstuk is zeker een km lang.

Dan weer een eindeloos stuk met naaldbomen.                                                In Sodankylän drinken we koffie met iets daarbij, het 'taartje' is een rijkelijk met                                                                                                                                                                   lekker gekruide creme-fraiche besmeerde sandwich. Jammer genoeg hadden we                                                                                                                                                           niet gelijk door dat je daar een buffetje voor € 10 pp had. Een buffetje waar                                                                                                                                                                         gewone Finnen lunchen, had ik graag willen proberen. 

De gewone Finnen, het buffet bevatte oa, gefirituurde kleine visjes, aardappeltjes, wortels, div. rouwkost en een zoet dessert.

Sodankylän is een, denk ik, gemiddeld provinciestadje, veel winkels die een groot gebied moeten bedienen. Lapland, daar zitten we hier is het armste deel van Finland, maar dat geldt ook voor Zweeds- en Noors Lapland. Lappen noemen zichzelf Sami, de term Lappen kun je gerust vergelijken met het Amerikaanse niggers als je het over Afro-Amerikanen hebt. Niet doen dus.

Van deze huizen konden we niet bepalen of het vakantiehuizen zijn of niet, in de zomer is er wel wat tourisme in deze contreien, maar in de winter is het druk, allerlei wintersporten, en dan vooral de meer avontuurlijke als met slede-honden op stap gaan of met een sneeuwscooter scheuren, worden hier dan volop bedreven

De bomen in het water zijn de grens tot waar gevaren mag worden, wij rijden hier nl. over de dam waarin een waterkrachtcentrale gebouwd is. Daar moet je om veiligheidsreden met een bootje flink afstand van houden.

Het landschap blijft onverminderd geweldig.                      Opvallend is dat je hier in Noord Finland, waar het gruwelijk koud kan zijn, toch nog vrij veel Berkenbomen                                                                                                                 tegen komt. Het zijn wel wat schriele exemplaren, maar ze doen het toch maar.

Rond een uur of vier stoppen we om iets te eten en te drinken en te kijken waar we zullen overnachten. Dat wordt vlakbij, 5 minuten rijden vanuit het dorp waar we staan en dat bestaat uit touristische businesses, is een berg waar bovenop een gratis CP is. daar rijden we graag heen. Op de berg is een restaurant en een skistoeltjeslift. Nu kun je er mooi wandelen. Het uitzicht is, nou ja, kijk maar.  Je ziet daar een hotel met allemaal glazen daken, dat is om de Borealis te kunnen ervaren. Helaas is die in de zomer onzichtbaar.

Het restaurant met souvenirshop.                                            Onze camper.                                                                             De andere kant van de berg.