Vandaag gaan we op zoek naar de grote zoogdieren van de oceaan, c.q. de Noorse Zee. We doen dat met Arctic Whale Tours. We varen met de  Blasius  II. Een kleine 50 passagiers. Bij 't vertrek is het aardig weer zoals de foto van Stö laat zien.

Al; gauw is het raak, een kudde orka's is zich aan het volvreten aan haring. Ze doen dat door ze groepsgewijs naar de oppervlakte te jagen waar ze dan een makkelijke prooi zijn. De oudste vrouw van de kudde heeft de leiding.

Er zijn altijd meeuwen, maar dit is een stormvogel, (geen meeuw) in de buurt van zo'n haringparty, er valt wel het een en andere mee te snoepen.

Een goed uur verder varen zijn we boven een canyon in de zeebodem. In die diepte voeden potvissen zich. Die canyon is de enige plaats waar deze reuzen zich in noord Europa voeden. Ze eten voornamelijk de daar op een paar honderd meter diepte voorkomende grote garnalen, een kilo of 3 á 4 per stuk. Bij het uitademen spuiten ze een fontein omhoog, die kan makkelijk drie meter hoog zijn en meer dan 20 liter water bevatten. Helaas blijft het schip op een voor de potvis aangename afstand, de foto's zijn dus niet erg gedetailleerd. Maar de beleving is geweldig.

De bult die je hier ziet is de vin van de Potvis. op ongeveer  2/3 van de in totaal ongeveer 18 meter voor M en 11 meter voor  F. Potvissen duiken ongeveer 25 minuten en zijn dan 5 tot 10 minuten boven water om op adem te komen.

Hier zie je de de vin van de zijkant.

Dan zijn we weer bij een bende orka's. Deze keer nog dichterbij het schip

Orka's, groot en klein, zwemmen kriskras door elkaar maar lijken elkaar niet te raken.

En soms duiken ze op en zie je hun in/uitademingsgat achter op de kop.

Zo dichtbij dat het oog ook te zien is. Ze zien er zo best vriendelijk uit.

Hier de eigenaar van de Blasius II, Gepensioneerd veterinair. Zijn eerste boot, de Blasius kocht hij om naar de boeren op de verschillende eilanden te kunnen gaan. 

Na z'n pensioen kocht hij het schip waarop we varen en noemde het Blasius II. Blasius is beschermheilige van de dieren, geen rare naam voor het schip van een veterinair dus.

De laatste etappe van de 8 uur durende trip is een eilandje waar oa. 17.000 broedparen papagaaienduikers nestelen, verder ook diverse meeuwen, aalscholvers, zeekoeten en raven.

Eerder al hebben we papagaaienduikers gezien op het eiland Runde, Vanaf de boot zijn ze vliegend goed te zien, en te fotograferen. 

Ook deze  zeekoeten komen hier veel voor.

Letterlijk af- en aanvliegen, maar ook samen uit samen thuis

De twee gidsen, voortdurend op de uitkijk. Daarnaast leveren zij de info over de dieren die we zien. Zoals je kunt zien is het aan het eind van de trip geen mooi weer meer, we hebben ook aardig wat regen gehad.

Dag 44, 26 juli 2019 , We staan vandaag nog de hele dag in Sortland, we hebben allebei veel foto's gemaakt op de boottrip en willen die natuurlijk op onze websites zetten.  Het selecteren en bewerken van de foto's kost veel tijd. ( Ik had er 489 gemaakt en Christine ruim 600) de foto's en filmpje van Christine vindt je op http://christinedaaleman.jouwweb.nl/noorwegen-2019/noorwegen-deel-5

Het uitzicht vanuit de camper, we staan mooi bij de haven, 

Sortland ligt op een naar Noorse norm klein eiland. Het water is gewoon de Noorse Zee/ Atlantische oceaan. De bewolking lost snel op en keert 's avond weer terug.

Naar rechts een winkelcentrum met uiteraard blauw als kernkleur

Nog meer winkelpanden

De achterkant is ook blauw, maar ook de opslagruimte

Op de muur van de Cultuurfabriek een kleurenstaat van de bijpassende andere kleuren/tinten die bij blauw passen. De bovenste 10 blokken zijn de tinten blauw, nu door de zon niet te herkennen als varianten blauw.

De vertaling is van Google, en BLA  met een rondje uitgesproken als blô, betekent natuurlijk blauw

Tja, Blue Hotel www.youtube.com/watch?v=gpjdCShPlog

Hier dé inspiratiebron voor al dat blauw

Om 10 uur zijn de wolken, plus wat extra uit zee, er weer.

Dag 45, 27 juli 2019, Deze dag gaan we verder rijden, het plan is om in een rustig tempo  in de komende dagen naar de zuidelijkste pont die ons naar Bodo, (spreek uit boede) kan brengen te rijden. We gaan eerst nog een uurtje in de bieb aan onze web-sites werken, dan een boodschapje doen, een Noorse vlag voor een vlaggenverzamelaar kopen. Daarna rijden we naar Grunnför aan de oceaan. Het weer is top.

De eerste foto is weer het uitzicht, dat is natuurlijk niet veranderd, maar zelfs de bewolking is elke dag terug.

Scandinaviërs hebben een grote passie voor Amerikaanse sleeën. Ze zien er bijna altijd heel goed uit en worden gekoesterd. De sleeën.

In deze zaak eten we voor de 2e keer een lekker broodje, deze twee wood-be baristas hebben nog wel wat te leren, maar aardige jongens.

De zoveelste brug. Ik heb me al een paar keer afgevraagd waarom die bruggen vaak in een boog , niet die in de hoogte, gebouwd worden. Nou ben ik geen bruggenbouwer, in geen enkel opzicht, maar ik denk dat het is om hem/haar stormbestendiger te maken,

Recht zo die gaat, ay ay sir!

En de landschappen blijven maar onvoorstelbaar mooi.

Op de CP bevinden zich 2 ietwat merkwaardige gebouwen, dit is een uitkijkhuis, door een architect met smaak ontworpen,met een ongewone trap om, wat anders, boven te komen,. Het is gewoon toegankelijk, via een schuifdeur die een beetje kracht vereist om open te doen kom je in een ruim uitkijkgebouw.  Zo kun je ook bij slecht weer genieten van het uitzicht aan alle kanten. Op de benedenvloer staat een houten bank, zo groot dat je er op kunt liggen. 

Het andere merkwaardige gebouw is Rolfs Bar, een tamelijk complete kroeg, met een kachel, een bar, een gitaar om muziek te maken, snuisterijen aan de wand en het plafond, alleen Rolf is er niet. Iedereen mag er van genieten. De enige fles die niet leeg is is een fles slaolie. Ook dit gebouw kun je gewoon betreden, een haak op de deur is all there is. De kachel lijkt me top en ach, kachelhout in Noorwegen is zoiets als zand op het strand, Plenty voorhanden.

Nog maar weer eens zo'n fantastisch vergezicht.

Ommeletjes, even bij blijven maar altijd lekker, deze keer geen op de deur kloppende verse kingcrab verkoper.

Sinds een dag of vier gaat de zon hier weer onder.

Dag 46, 28 juli 2019,  van de gratis, maar sowieso onbetaalbare CP van gisteren rijden we naar Svolvear. We hebben dit stuk van de Lofoten al eerder gedaan en toen was het voornamelijk slecht weer, nu schijnt de zon en is de hemel blauw.

De Lofoten zijn niet voor niks bekend, prachtige zeegezichten, mooie baaien en geweldige landschappen

Svolvear blijkt een soort Zandvoort aan de Noorse Zee, 

Toch is er ook nog wat van de overal aanwezige visindustrie.

Mooie hotels bij een jachthaven met luxe schepen

En waar nog een gaatje gevonden wordt, juist.

Een paar km verderop ligt Kabelvag, ook daar zijn we eerder geweest. De weinige horeca daar zit nog in traditionele houten panden.

Deze meeuw nam uitvoerig de tijd zich te laten fotograferen, keurig met zijn/haar kopje op de camera gericht.

Kabelvag is gewoon heel Noors, ik snap niet, maar vind het zeker niet erg, dat de touristenbusiness daar niet uit zo de hand is gelopen.

Doodgewone straat. 

Henningsvaer ligt nog weer een paar km verderop, ( we rijden vandaag 94 km) een leuk stadje weten we. het ligt op verschillende eilandjes met de typische boogbruggen verbonden. Uiteraard is er maar één weg naar en van het stadje, die weg staat met dit mooie zomerse weer vol. Rechts zie je de zee, de strandjes die hier en daar goed bereikbaar zijn zitten dan ook vol, met de passagiers van de geparkeerde auto's.

Iets verder op is het weer te doen, de zee met wat heel kleine eilandjes ligt er mooi te zijn.

Omdat omkeren nauwelijks een optie is rijden we door naar het stadje, daar is letterlijk geen enkele parkeerplek vrij. We besluiten dan ook een camping te gaan zoeken waar we gewoon kunnen genieten. En gelukkig is er voldoende moois in de buurt. We staan op een camping in Kleppstad met uitzicht op deze baai.

Dag 47, 29 juli 2019, De dag begint al vroeg, om 6:15 en zal laat, om 01:30 eindigen. Om 6:15 ga ik de toiletcassette legen en zie dat we een lekke band hebben, links achter. Dat moet vlak voor aankomst bij de camping of zelfs op de camping gebeurd zijn. Christine is ook wakker en we besluiten nog een poosje verder te slapen, zo vroeg al aan de slag gaan vinden we niet nodig, zolang je er niks aan doet blijft 'ie tenslotte wel lek.  Om 9:45 belt Christine de ANWB, die gaan een hulpdienst inschakelen.

De garage belt rond 11 uur dat ze er over 1 of 1,5 uur zullen zijn. Dat klopt en de monteur gaat aan de slag, het kost heel wat moeite de camper voldoende op te krikken, maar naar een paar pogingen kan het wiel eraf.

Goed kapot dus. Dan gaat het reservewiel erop, de monteur pompt 'm op, het ventiel raakt los. We moeten dus naar de garage rijden voor een nieuw ventiel. De monteur probeert eea en komt tot de conclusie dat het ventiel vastgezet kan worden en dan niet lekt. Hij wil dat met tape doen, maar dat lijkt mij niks. Ik bied 'm tie-rips aan en hij ziet kans het ventiel vast te knopen. Ik heb er een hard hoofd in, maar ja, je moet wat. En verdomd het werkt, we rijden 22 km, gewone snelheid met een vastgeknoopt ventiel naar de garage. Dan is het in no time gefikst, €20 voor een ventiel, vooruit maar.

Dus gaan we op weg naar Bodo, we kunnen nog best de pont van 20:30 halen en naar het vasteland reizen. We maken een stop is Leknes voor een kopje koffie en boodschappen. Onderweg maak ik nog een serie foto's van het geweldige Lofoten landschap.

In Moskenes vertrekt de pont naar Bodo, vier uren varen, we hebben nog tijd genoeg dus we maken gewoon het eten dat we bedacht hadden. gebakken aardappeltjes en gebakken peer met geitenkaas, De overtocht is het eerste 1,5 uur vrij ruig, flinke golven, ik schat 2 á 2,5 mtr.

In Bodo is een mooie gratis CP op een berg op zo'n 20 minuten van de steiger waar we aankomen. Dan is het al knap laat en is dit het uitzicht, dat is natuurlijk heerlijk.

Dag 48, 30 juli 2019, Laat naar bed is laat op, om half 11 begint deze dag. We rijden naar het centrum van Bodo, dat is vooral hotels en zakelijke panden.. We wandelen langs de haven, dat is leuk en drinken er koffie met lekker gebak. Dan moeten we nog wat schoonmaakwerk aan de camper doen en daarna gaan we op weg naar Zweden. Een stop in Fauske, even eruit en ook weer een wandelingetje en dan naar de grens.

Het landschap blijft natuurlijk mooi, het is een flinke rit naar Arjeplog in Zweden, iets van 250 km. De twee onderstaande foto's zijn gemaakt in een beschermd natuurgebied, de bergen zijn redelijk hoog

De douane is niet kinderachtig, zoals je ziet ligt de bom al klaar, je wordt er gewoon voor gewaarschuwd.

En ook hier blijft het landschap een feest, alhoewel de hoge ruige bergen nu wel voorbij zijn.

Arjeplog is voor Stockholmers wat Terborg is voor Amsterdammers, ze willen er niet dood gevonden worden, maar het is er natuurlijk prima wonen met veel natuur en weinig stadse fratsen. Net als Terborg

Dag 49, 31 juli 2019  We zijn nu echt op de terugreis, de tomtom geeft aan dat het nog zo'n 2250 km naar Zutphen is. Daar hebben we op grond van onze planning nog 10 dagen voor. We kunnen kiezen voor een route door Zweden langs de Botnische kust, of door het binnenland. De eerste keus is iets meer km maar  een leukere route met hier en daar stadjes die een bezoekje verdienen. De andere is korter maar veel eentoniger. We kiezen voor de kustroute. Dat heeft tot gevolg dat we af en toe veel km moeten maken. Vandaag is zo'n dag we rijden meer dan 300 km. De foto's van vandaag zijn bijna allemaal vanuit de rijdende camper gemaakt, Sorry voor de vlekken hier en daar dus.

Het begint met dit mooie rendier, "het zal de laatste wel zijn die we zien" zeg ik tegen Christine, dus ik maak een foto van dit mooie exemplaar.

Maar nee hoor, een paar km. verderop staan we stil, voor ons staat een auto en daarvoor een rendier dat geen aanstalten maakt het asfalt te verlaten. Tot onze stomme verbazing doet de bestuurster de deur open en begint te blaffen als een flinke, vervelende hond.  Binnen no time verdwijnt het rendier. Het bos in. Natuurlijk zou een foto van de blaffende dame beter op z'n plek zijn, maar daar was ik toch even te verbouwereerd voor.

Dit stuk Noord Zweden is tamelijk eentonig, berken- en naaldbomen afgewisseld met meren en rivieren.

Zo maar ergens onderweg het prototype van een Zweeds huis. Functioneel, traditioneel en vooral van hout.

De spoorlijn ligt min of meer parallel aan de weg, we zien dus een aantal spoorbruggen

Hoting is het eindpunt van vandaag, een dorp met minder dan 1000 inwoners, we hebben wel een mooi plekje.

De E45 loopt door het dorp, een toch wel redelijke drukke verkeersader. Wij wandelen er een stukje en kopen wat in de plaatselijke super, een ICA.

Dag 50, 1 augustus 2019 We rijden vandaag van Hoting naar Stöde, een kleine 60 km zuidelijk van Sundsvall. We staan daar op camping Jannesland. Een camping van een NL stel, daar hebben we eerder gestaan. Vandaag weer veel , 288 km gemaakt. Dit stuk van Zweden is mooi, maar toch ook eentonig. Vooral als je op de kleinere wegen rijdt is dit wat je ziet.

We stoppen in Sundsvall en doen wat heel veel mensen er met dit mooie weer doen, genieten. Goeie koffie met lekker lekkers. Sundsvall is de eerste echte stad sinds lange tijd. Het is een mooie stad met een aantrekkelijk centrum.

De drakenbeelden waren er ook al toen we hier 8 jaar geleden waren, Ze zijn heel speels en de meeste dienen ook als speelobject, deze op zo'n drie mtr. hoog natuurlijk niet.

Sportieve jeugd oefent er op een plein hun basketbal vaardigheden. Het lijkt er heel serieus aan toe te gaan zo met trainer erbij. Maar je kan natuurlijk ook lekker op een bankje niksen of kletsen.

Weer verder, nog een klein uurtje, wegenbouw is in Scandinavië vooral een zaak van de zomer.

Maar dit zie je natuurlijk veel vaker, 

Na een poosje bijpraten met de eigenaren van Jannesland lekker in de zon genieten. Er lopen daar nogal veel Kwikstaarten rond, dus heb ik de telelens maar gepakt en met veel plezier deze foto's gemaakt. Klik om te vergroten.

Natuurlijk vliegen ze ook wel eens, maar of de linkse een een Kwikstaart is?

Vreten of gevreten worden, en om dat goed te kunnen zien heb ik dus zo'n mooie lens gekocht.

Ach, en deze staat gewoon mooi te zijn.